تاثیر ۱۲ هفته تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح آپولیپوپروتئین a و b، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع ۲

اهداف: مطالعات نشان می دهند فعالیت ورزشی احتمالاً از طریق بهبود سطوح آپولیپوپروتئین­ها (apoa و apob) و ویسفاتین به کاهش خطر امراض قلبی- عروقی در افراد دیابتی کمک می کند. هدف این مطالعه، مقایسه تاثیر دو نوع تمرین تناوبی شدید و ترکیبی بر سطوح آپولیپوپروتئین a و b، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش­ها: در این تحقیق نیمه تجربی در سال 1394 در شهرستان شهرکرد، 52 زن میانسال مبتلا به دیابت نوع دو به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به طور تصادفی در سه گروه تمرین همزمان قدرتی- استقامتی، تمرین شدید تناوبی و کنترل قرار گرفتند. گروه ترکیبی قدرتی- استقامتی به مدت 12 هفته سه جلسه در هفته تمرین استقامتی با 60% حداکثر ضربان قلب و دو جلسه در هفته تمرین مقاومتی با 70% یک تکرار بیشینه، و گروه تمرین شدید تناوبی سه جلسه تمرین در هفته 10-4 تکرار آزمون وینگیت 30ثانیه­ای روی ارگومتر را با حداکثر تلاش انجام دادند. داده ها توسط آزمون t وابسته، تحلیل کوواریانس و آزمون lsd به کمک نرم افزار spss 21 تحلیل شدند. یافته­ها: در مرحله پس آزمون، کاهش apoa (03/0=p) و نسبت apoa/apob (01/0=p) به دنبال تمرین تناوبی شدید معنی­دار بود، ولی در گروه ترکیبی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. میزان ویسفاتین، انسولین سرمی و شاخص مقاومت به انسولین در هر دو گروه تمرینی کاهش معنی دار داشت (01/0p<). نتیجه گیری: تمرین شدید تناوبی نسبت به تمرینات ترکیبی قدرتی- استقامتی اثرات بهتری بر سطوح آپولیپوپروتئین­های خون، ویسفاتین و مقاومت به انسولین در زنان میانسال مبتلا به دیابت نوع دو دارد.